آشنايي با سيستم تأسيسات سرمايشي و گرمايشي

این متن شامل 26 صفحه می باشد 

با توجه به اينكه اين پروژه در بارة كنترل تأسيسات مكانيكي و به صورت خاص كنترل تأسيسات HAC است پس لازم دانستيم كه نخست توضيحي دربارة اين سيستم ها بدهيم و سپس به نحوة‌ كنترل اين سيستم‌ها در فصول آينده بپردازيم.

هدف سيستم‌هاي سرمايشي و گرمايشي برآورده‌ كردن نيازهاي گرمايشي و سرمايشي كاربران يك ساختمان است

سيستم‌ها عبارتند از:

1- سيستم حرارت مركزي (شامل: بويلر (Boiler) ، منبع انبساط و . . . . )

2- سيستم سختي گيري از آب

3- سيستم كدي اپرتور

4- سيستم توليد آب سرد (شامل چيلر، پمپها و برج خنك كننده و . . . . )‌

5- سيستم توليد هواي گرم و سرد براي مصرف كننده (هوا سازها)

6- اين سيستم‌ها به تفصيل در همين فصل مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

در انتهاي اين فصل نيز نحوة ارتباط اين سيستم ها با يكديگر توضيح داده مي‌شود.

سيستم سختي‌گيري از آب

سيكل مورد استفاده در تأسيسات سرمايشي و گرمايشي يك سيكل بسته است بدين معنا كه سيالي كه در اين سيستم وجود دارد، مورد مصرف قرار نمي‌گيرد بلكه فقط نقش مبادله كنندة‌گرما و سرما را بر عهده دارد سيال مورد استفاده در اين سيستم آب است كه نقش تبادل كننده گرما و سرما را بر عهده دارد علت استفاده از سيكل بسته اين است تا با عملياتي كه بر روي آب انجام مي‌شود ميزان مواد رسوبي و اكسيژن آب را گرفته شود در نتيجه عمر دستگاه‌ها افزايش يابد.

براي رسوب گيري از دستگاهي به نام سختي‌گير آب استفاده مي‌كنند.

اغلب رسوبي كه از آب تشكيل مي‌شود مادة است كه با استفاده از دستگاه سختيگير از آب زدوده مي‌شود آبي كه سختي گيري شده است فقط براي سيستم‌ها جسته مورد استفاده قرار مي‌گيرد و مناسب براي مصرف در ساختمان نيست زيرا اولاً املاح آن از آب حذف شده است و ثانياً ديگر براي مصارفي مانند شست‌و شو مناسب نيست زيرا صابون در آب سختي‌گيري شده كف نمي كند.

اين دستگاه براي سختي‌گيري از مواد رزيني استفاده مي‌كند بدين شكل كه آب را از فيلترهاي رزيني عبور مي‌دهند و آب در عبور از فيلترهاي رزين سختي خود را از دست مي‌دهد و همچنين نهايت از شش سيلسي با دانه‌بندي هاي مختلف عبور مي‌دهند در عبور از شش سليس نيز از آب جدا مي‌گردد و بدين ترتيب سختي آب گرفته مي‌شود.

بعد از مدتي دستگاه‌هاي سختي گير به علت رسوب ‌هايي كه در روي فيلتر رزيني آن تشكيل شده است كارايي خود را دست مي‌دهد و براي رسوب زدايي از آن محلول آب نمك كه با فشار به فيلتر رزيني مي‌پاشند استفاده مي‌كنند كه البته اين كار با استفاده سيستم تزريق مواد شيميايي صورت مي‌پذيرد.

دستگاه دي ايرتور

همان‌طور كه در بخش پيشين توضيح داده شد سيكل تأسيسات يك سيكل بسته است و سيالي در آن استفاده مي‌شود آب است و همچنين دستگاه‌هاي مورد استفاده در تأسيسات مكانيكي اغلب از آهن ساخته شده‌اند.

براي جلوگيري از رنگ‌زدگي و خوردگي دستگاه ها از آب بدون اكسيژن و گازكربنيك براي سيستم‌هاي تأسيسات استفاده مي‌كنند بدين معني كه توسط دستگاه‌هاي دي ايوتور DE-AERATOR اكسيژن و گازكربنيك محلول در آب را جدا مي‌كنند و آب بدون اكسيژن و گاز كربنيك را به طرف دستگاه‌هاي تأسيساتي مي‌فرستند.

خورندگي اكسيژن بر روي فلزات، اغلب به صورت موضعي با ايجاد حفره بر سطوح فلزي ديگ بخار حد فاصل فاز مايع و فاز بخار و خورندگي گاز كربنيك به صورت يكنواخت و تدريجي بر سطوح فلزي صورت مي‌پذيرد.

در زير بررسي يك نوع دي ايرتور از نوع حرارتي مي‌پردازيم:

در روش دي ايرشن حرارتي (Thermel Deaeration) بر اساس كاهش حلاليت اكسيژن و گازكربنيك با افزايش دماي آب استوار است و حذف گاز توسط يكي از مكانيزم‌هاي زير صورت مي‌پذيرد:

1- توليد حبابهاي گاز در آب و انتقال مكانيكي اين حبابها از فاز مايع به فاز بخار

2- ديفيوژه قسمتي از گاز محلول در آب به فاز بخار در سطوح مجاور اين دو فاز.

ايجاد حبابهاي گاز نسبت مستقيم‌ با ضخامت قلم مايع و نيروي كششي سطحي مايع دارد. فاز بخار و فاز مايع بايستي داراي سطح تماس كافي باشند.

اندازه‌گيري مقدار گاز محلول در آب نشان داده است كه در اثر حرارت مقدار زيادي اكسيژن محلول (85 تا 95 درصد) به سهولت از فاز مايع جدا شده و حذف اكسيژن محلول باقيمانده با استفاده از پديدة ديفيوژن صورت مي‌پذيرد.

بخار آب در سيستم‌هاي دي ايرتور حرارتي داراي نقش حمايتي بوده و سبب انجام عمليات زير مي‌گردد:

1- انتقال اكسيژن جدا شده از فاز مايع

2- اختلاط آب و بخار آب

3- افزايش حرارت به بالاتر از نقطه جوش

نتيجه نهايي دي ايرش حرارتي، آب عاري از گازهاي انيدريد كربنيك و اكسيژن بوده و ميزان بخار آبي كه اكسيژن را به خارج از راكتور منتقل مي‌نمايد 5/0 تا 2 درصد آب ورودي به دستگاه است .